O histórico dirixente nacionalista Bautista Álvarez (San Amaro, Ourense), un dos fundadores da UPG, faleceu aos 84 anos de idade, segundo informa a organización a través da súa conta en Twitter.
Naceu en 1933 en Loucía, pequena aldea da parroquia de Lás, no concello de San Amaro. O menor de tres irmáns dunha familia de modestos agricultores, segundo a reseña da UPG na súa páxina web, aos 10 anos ingresou no Seminario de Ourense, onde estudou Humanidades e Filosofía.
Lamentamos comunicar falecemento do camarada Bautista Álvarez, grande patriota galego, fundador da UPG e histórico dirixente do nacionalismo pic.twitter.com/NtauoLJ6aJ
— UPG (@GalizaUPG) 16 setembro 2017
O acceso a publicacións chegadas da diáspora arxentina e textos sobre o Estatuto de 1936 xunto coa represión lingüística alí vivida servíronlle para consolidar algunhas teorías. Posteriormente, trasladouse ao Barco de Valdeorras.
UPG. Participou como membro fundador da Unión do Povo Galego (UPG) o 25 de xullo de 1964, e foi un dos que redactou os 10 puntos programáticos. Nestes primeiros anos de vida, a UPG era sobre todo un grupo de formación e sensibilización ideolóxica nacionalista centrado en Vigo e en Madrid especialmente.
En 1965 partiu cara a Madrid, onde fixo o servizo militar e iniciou estudos de Filosofía e Letras na Complutense. é nesta cidade onde entrou en contacto coa colonia galega, na súa maioría estudantes. Foi membro cofundador do grupo Brais Pinto e promotor e presidente do Seminario dá Cultura Galega do Clube de Amigos dá Unesco de Madrid.
A principios de 1973 trasladouse a Vigo e empezou a traballar nunha empresa do Porriño. Nese momento pasou a formar parte -dentro da clandestinidade política- do Comité Executivo da UPG.
Perseguido durante varias veces polas forzas represivas, durante o estado de excepción de 1969 ingresou na prisión de Carabanchel, acusado de manter ideas "separatistas marxistizantes".
Perseguido durante varias veces polas forzas represivas, durante o estado de excepción de 1969 ingresou na prisión de Carabanchel, acusado de manter ideas "separatistas marxistizantes"
Morto o ditador foi detido por participar nunha manifestación prol-amnistía en Vigo, en decembro de 1976. Durante 1977, ademais de permanecer 15 días no cárcere de Vigo e de ser procesado polo Tribunal de Orde Pública, pasou polos cuarteis da Garda Civil de Cangas, Verín e Pontevedra, e sufriu unha rotura de costela como consecuencia de torturas.
Presidente da Asociación Cultural de Vigo de 1975 a 1978, sobre temas culturais e literarios ten colaboracións en varias revistas de ámbito estatal, destacando un ensaio sobre Os vellos non deben namorarse de Castelao, na revista Primeiro Acto.
Acerca de temas políticos son innumerables os artigos publicados en diversas publicacións nos últimos 30 anos.
POLÍTICA. A finais de agosto de 1977, durante a celebración do I Congreso dá UPG, resultou elixido presidente, data desde a que foi reelixido nos sucesivos congresos ata a celebración do último, o XII, en novembro de 2008, no que expresou o seu desexo de non candidatarse.
Así mesmo, formou parte ininterrompidamente dos órganos de dirección deste partido ata devandito congreso. Participou tamén na fundación do Bloque Nacionalista Galego (BNG) e foi membro da súa Comisión Permanente desde 1982 ata 2002.
Nas primeiras eleccións ao Parlamento galego, celebradas o 20 de outubro de 1981, resultou electo deputado pola circunscrición da Coruña, e foi expulso da Cámara xunto aos compañeiros da coalición electoral Bloque (AN-PG/UPG)-PSG Lois Diéguez Vázquez e Claudio López Garrido por negarse a prestar xuramento á Constitución española de 1978, con carácter retroactivo, pois xa levaban varios meses exercendo o seu labor como representantes nacionalistas.
Volveu saír electo por Pontevedra na III, IV, V e VI lexislatura, sendo vicesecretario da Mesa do Parlamento na IV e vicepresidente segundo na V.
En 2004, coincidindo coa celebración do 40 aniversario da constitución da UPG, este partido promoveu a constitución da Fundación Bautista Álvarez de Estudos Nacionalistas, que pasou a presidir desde o primeiro momento.
Entre outros recoñecementos, logrou o I premio Manuel María á dignidade nacional, entregado en marzo de 2006. Participou como conferenciante por diversos puntos da xeografía galega e escribiu artigos de actualidade e pensamento político.
